Η γιαγιά μου η Ευτυχία,καταγόταν από την Λήμνο.Εκεί γεννήθηκε,μεγάλωσε και έκανε οικογένεια με τον παππού μου τον Λάμπρο.Έκαναν έξι παιδιά όμως το βάρος έπεσε όλο πάνω της αφού ο παππούς έφυγε νωρίς…Σκληρά χρόνια,δύσκολα…
Η γιαγιά μου όμως στάθηκε σαν “βράχος”,πιο δυνατή από κάθε βράχο.
Μεγάλωσε τα παιδιά της μέχρι που άνοιξαν τα φτερά τους κι έφυγαν από το χωριό της Λήμνου για να φτιάξουν τις ζωές τους στην πρωτεύουσα.Η ίδια δεν αποχωρίστηκε ποτέ τον τόπο της…
Δεν ήθελε ν’ αφήσει το σπίτι της,τα λουλούδια της,τις φίλες της…
Όταν πια έγινε πολύ γριούλα,έφευγε μόνο τον χειμώνα από το χωριό και πήγαινε με την σειρά σε όλα της τα παιδιά και επέστρεφε πάλι το καλοκαίρι στον αγαπημένο της τόπο.
Ταξίδευε πάντα μόνη της με το αεροπλάνο μέχρι που σιγά σιγά άρχισε να την εγκαταλείπει η όρασή της και σταμάτησε τα ταξίδια μένοντας μόνιμα πια σε μια από τις κόρες της.
Η καλή μου γιαγιά,πέθανε 105 χρονών και δεν παραπονέθηκε ποτέ και για τίποτα.
Την θυμάμαι πάντα να χαμογελά,να μας προσέχει όταν την φιλοξενούσαμε σπίτι μας,θυμάμαι να μας τραγουδά με την γλυκιά φωνούλα της και να μας φτιάχνει πίτες.Πολλές πίτες,αλμυρές και γλυκές.
Τα τσουρεκούδια ήταν τα αγαπημένα μας!Γινόταν χαμός,τα τρώγαμε όλα πριν προλάβει να τα βάλει στην πιατέλα!
Η συνταγή πέρασε από τα χέρια της,στην μαμά μου και μετά σε μ’ ένα και τις αδελφές μου.
Την θυμόμαστε πάντα με αγάπη όταν τα φτιάχνουμε και ειδικά τον χειμώνα,αυτό γίνεται πολύ συχνά!
Την μαεστρία της στο άνοιγμα του φύλλου δεν μπορώ να πω ότι την έχω.
Άνοιγε το φύλλο τόσο λεπτό σαν τσιγαρόχαρτο και το χώριζε σε μακριές λωρίδες.
Ούτε και τα υλικά είναι διαφορετικά από μια κλασική σπανακόπιτα…
Σπανάκι,άνηθο,πράσα,φρέσκα κρεμμυδάκια,αυγά,μπόλικο τυρί φέτα…
τυλιγμένα στο φύλλο σαν ένα μεγάλο σαλιγκάρι.
Όμως,το τραγανό φύλλο τους,η πλούσια και μυρωδάτη γεύση τους,το σχήμα τους και το όνομά τους,είναι αυτά που έμειναν στην μνήμη μου από τότε που ήμουν παιδί.
Μνήμες και γεύσεις…και μια παράδοση που συνεχίζεται.
Γιατί είναι αλήθεια αγαπημένοι μου ότι αρκεί μια εικόνα,ένα τραγούδι,μια γεύση για να σε ταξιδέψουν στο παρελθόν…όπως τα τσουρεκούδια της γιαγιάς Ευτυχίας!
Σας φιλώ!
Καλημερούδια!
Νομίζω ότι το μαγικο υλικό αυτής της συνταγης- όπως και όλων φυσικά- είναι η αγάπη που έβαζε μέσα η γιαγιά για όλους εκείνους που θα τους τα πρόσφερε!
Να τη θυμάστε πάντα έτσι γλυκά και να δημιουργείτε κι εσείς όμορφες αναμνήσεις για τους νεότερους!
Φιλιά!!
Ξεχωριστός άνθρωπος η γιαγιά, παρόλες τις δυσκολίες που αντιμετώπισε! Ίσως να ήταν τυχερή, που μπορούσε να βλέπει και να προσεγγίζει την θετική κυρίως, πλευρά της ζωής! Τυχεροί και εσείς για την κληρονομιά που σας άφησε! Την ηθική και την γευστική! Να την θυμάστε με αγάπη! Τέτοιοι άνθρωποι το αξίζουν!
Καλή σου ημέρα.
Μας άνοιξες που μας άνοιξες την όρεξη πρωί πρωί..βάλε και τη συνταγή βρε πουλάκι μου!!! Η γιαγιά σου πρέπει να ήταν αστέρι… Καλήμέρα και πολλά φιλιά
Καλημέρα..
Τι υπέροχα τσουρεκούδια κάνεις, μας άνοιξες την όρεξη. Είσαι μία από της τυχερές που είχες βιώματα από παππούδες, εγώ δεν γνώρισα κανέναν, νοιώθω ένα τεράστιο κενό ,αλλά δεν πειράζει , παίρνω λίγη απ' την κληρονομιά τη δική σας.
Καλή σου μέρα!!!!!!!!!!!
Φαινονται νοστιμότατα,
πολυ ομορφο νησι η Λήμνος!
beautyfollower.blogspot.gr/
πωπωπωπωπω γιατι να μην μενεις κοντα οεο;; εγω ενα φαγητο και με το ζορι και με τον μικρο αγκαλια προλαβαινω και φτιαχνω μονο!
Το καλύτερο μνημόσυνο (= μνήμη, ανάμνηση, θύμηση) έκανες στη γιαγιά σου! Μέσα από γεύσεις, μυρωδιές , εικόνες, ήχους θυμόμαστε τους αγαπημένους μας που έχουν φύγει. Όταν διάβασα "τσουρεκούδια", σκέφτηκα κάτι γλυκό. Αλήθεια, γιατί τα λένε έτσι;
Έτσι μας τα έλεγε η γιαγιά μου κι έτσι τα μάθαμε!Φαίνεται στο νησί από τότε τα έλεγαν τσουρέκια ή τσουρεκούδια αντί να λένε πιτάκια!
Φιλιάααα!
Καλησπέρα. Παρακολουθώ τις αναρτήσεις σου και ειδικά αυτές για το σπιτάκι στο βουνό (σκεπτόμενη ότι κάποιο καλοκαίρι θα κλέψω ιδέες για το δικό μου σπιτάκι στη Λήμνο). Τα περίφημα τσουρέκια της Λήμνου με χόρτα, κολοκύθα κίτρινη, τυρί. Ξέρω να φτιάχνω και γω αλλά τα παιδιά μου λένε "διακριτικά" πάντα, της γιαγιάς είναι καλύτερα. Πιστεύω να έχεις πάει κάποια φορά στη Λήμνο. Φιλικά Ευγενία (λαθραναγνώστης και χωρίς μπλόγκ).
Ευγενία μου πόσο χαίρομαι!!Είσαι από την Λήμνο??Εγώ δεν έχω πάει ποτέ,αλλά που ξέρεις…?Τσουρέκια τα λες εσύ,τσουρεκούδια τα έλεγε η γιαγιά μου!Εμάς ,τις εγγόνες της,μας έλεγε κοριτσούδια και τώρα σκέφτομαι μήπως αυτή η κατάληξη που την χρησιμοποιούσε συχνά,είναι το χαρακτηριστικό των κατοίκων του νησιού…δεν ξέρω!Εμείς τσουρεκούδια τα ξέραμε πάντα!!Τι άλλο παραδοσιακό φαγητό ή γλυκό φτιάχνετε στην Λήμνο?Θα χαρώ πολύ να μάθω,να μου στείλεις και συνταγές αν θέλεις!!
Κι εμένα έτσι λένε τα παιδιά μου και κατά βάθος νιώθω μεγάλη χαρά και ικανοποίηση!
Να 'σαι καλά,σε φιλώ!
Καλησπέρα και πάλι ναι είμαι απο τη Λήμνο αν και έχω φύγει πολλά χρόνια πάω όμως πολύ συχνά. Και νομίζω ότι και συ πρέπει κάποια φορά να πας. Θα αρέσει στα κορίτσια σου! Και τώρα να απαντήσω στις ερωτήσεις σου ναι τσουρεκούδια τα λένε οι μεγαλύτεροι ακόμη και τώρα και η κατάληξη -ούδια είναι χαρακτηριστική της Λήμνου. Φαγητά θα σου γράψω πιστεύω σύντομα όπως φλομάρια με κόκκορα (χυλοπίτες δηλαδή), το αρνί το Πάσχα το γεμίζαμε με ρύζι και σταφίδες, τυροπτούδια, μακαρόνες, πρέπει να σκεφτώ και σίγουρα θα σου γράψω. Γλυκά σαμσάδες (φύλλο με σισάμι και σιρόπι), γλυκά με αμύγδαλα.
Α και για τα παιδιά αστειεύομαι μ' αρέσει πολύ που αν και αρκετά μεγάλα τα παιδιά μου τώρα όταν πάνε στη Λήμνο θέλουν να μαγειρεύει η γιαγιά και όπως καταλαβαίνεις και γω κ η γιαγιά είμαστε χαρούμενες! Λοιπόν να μη σε ζαλίζω άλλο θα σου γράψω συνταγές σύντομα. Σε φιλώ!
Με μεγάλη χαρά θα περιμένω τις συνταγές σου φίλη μου!Σ'ευχαριστώ πολύ!Πολλά φιλιά!
Αχ αυτεs οι γιαγιαδεs με τιs συνταγεs τουs και την αγαπη τουs ηξεραν να προσφερουν το καλυτερο στα εγγονια τουs. Τα τσουρεκουδια σαs φαινονται πολυ ομορφα.
ΣΥνταγές που είναι από τόσο αγαπημένα πρόσωπα έχουν άλλη αξία.
Τα χρόνια της γιαγιάς να πάρετε όλοι σας και να είσαστε καλά
Υπέροχα πιταρούδια και το φύλλο σου μια χαρά το βλέπω
Φιλιά 🙂
Νάτες και οι νόστιμες συνταγές της γιαγιάς, φτιαγμένες από μια πολύ γλυκειά και χρυσοχέρα μαμά, που συνεχίζει (και πολύ καλά κάνει!!) την παράδοση !!!!! Να΄σαι καλά, Λαμπρινή μου!!!
Α, και μην ..ντραπείς να στείλεις ..ταπεράκι !!!!! χαχαχα!!!!
Φιλάκια πολλά Σαββατοκύριακο να'χεις!!
Γιατί με κάνεις καλέ και κλαίω???? Ο Θεός να αναπαύσει τη γιαγιά Ευτυχία…..μπράβο σου που τη θυμάσαι με αγάπη…..συνέχισε να κάνεις τα τσουρεκούδια ….και θα τα κάνω κι εγώ στη μνήμη της και για να ευφρανθούμε λιγάκι………Κι ενα μυστικό…..αν δεν μπορεσεις να κάνεις το φύλλο λεπτό σαν τη γιαγιά δεν πειράζει….κάντο με τη μηχανή….χι χι χι…..θα γίνει έξαλλη η γιαγιά εκεί πάνω αλλά εμείς έτσι θα κάνουμε το ίδιο νόστιμα και πιο γρήγορα τα τσουρεκούδια…..φιλάκια πολλά …..