Το δέντρο που έδινε – ζωγραφική σε καμβά

“Το δέντρο που έδινε” είναι ένα συγκλονιστικό παραμύθι που μιλάει για την αγάπη και την προσφορά δίχως όρια. Από εκεί εμπνεύστηκα και έκανα το παραμύθι ζωγραφική και ρολόι πάνω σε καμβά για καλό σκοπό.

Μια φορά κι έναν καιρό ήταν μια μηλιά… και αγαπούσε ένα αγοράκι.

Και κάθε μέρα το αγοράκι πήγαινε και μάζευε τα φύλλα της και τα έπλεκε στεφάνι κι έπαιζε το βασιλιά του δάσους. Σκαρφάλωνε στον κορμό της κι έκανε κούνια στα κλαδιά της, κι έτρωγε μήλα.

Παίζανε και κρυφτό. Και όταν το αγόρι κουραζόταν, αποκοιμιόταν στον ίσκιο της. Και το αγόρι αγαπούσε την μηλιά, πάρα πολύ.

Κι η μηλιά ήταν ευτυχισμένη.

Μα πέρασαν τα χρόνια. Και το αγόρι μεγάλωσε. Και πολλές φορές η μηλιά έμενε μοναχή.

Τότε μια μέρα το αγόρι πήγε στη μηλιά κι η μηλιά είπε: “Έλα, αγόρι, έλα να σκαρφαλώσεις στον κορμό μου και να κάνεις κούνια στα κλαδιά μου, να φας μήλα και να παίξεις στον ίσκιο μου από κάτω και να’ σαι ευτυχισμένο”.

“Είμαι μεγάλος πια για να σκαρφαλώνω και να παίζω”, είπε το αγόρι. “Θέλω ν’ αγοράσω πράματα και να καλοπεράσω. Θέλω λεφτά. Μπορείς να μου δώσεις λεφτά?”

“Λυπάμαι” είπε η μηλιά, “μα εγώ δεν έχω λεφτά. Έχω μοναχά φύλλα και μήλα. Πάρε τα μήλα μου αγόρι και πούλησέ τα στην πόλη. Έτσι θα’ χεις λεφτά και θα’ σαι ευτυχισμένο”.

Και τότε το αγόρι σκαρφάλωσε στη μηλιά, μάζεψε τα μήλα της και τα πήρε μαζί του.

Κι η μηλιά ήταν ευτυχισμένη

Μα το αγόρι έκανε πολύ καιρό να ξαναφανεί… και η μηλιά ήταν λυπημένη. Ώσπου μια μέρα το αγόρι ξαναγύρισε κι η μηλιά τρεμούλιασε απ’ τη χαρά της κι είπε: “Έλα αγόρι, να σκαρφαλώσεις στον κορμό μου, να κάνεις κούνια στα κλαδιά μου και να’ σαι ευτυχισμένο”.

“Δεν έχω καιρό για να σκαρφαλώνω σε δέντρα” είπε το αγόρι. “Θέλω ένα σπίτι που να μου δίνει ζεστασιά, θέλω γυναίκα και παιδιά και γι’ αυτό χρειάζομαι ένα σπίτι. Μπορείς να μου δώσεις ένα σπίτι?”

“Εγώ δεν έχω σπίτι”, είπε η μηλιά, “Σπίτι μου είναι το δάσος, μα μπορείς να κόψεις τα κλαδιά μου και να χτίσεις ένα σπίτι. Τότε θα’ σαι ευτυχισμένο”.

Και το αγόρι έκοψε τα κλαδιά της και τα πήρε μαζί του για να χτίσει το σπίτι του.

Κι η μηλιά ήταν ευτυχισμένη.

Μα το αγόρι έκανε πολύ καιρό να ξαναφανεί. Κι όταν ξαναγύρισε, η μηλιά ήταν τόσο ευτυχισμένη που ούτε να μιλήσει καλά-καλά δεν μπορούσε.

“Έλα αγόρι”, ψιθύρισε, “έλα να παίξεις”.

“Είμαι πολύ γέρος και πολύ λυπημένος για να παίζω”, είπε το αγόρι. “Θέλω μια βάρκα να με πάρει μακριά. Μπορείς να μου δώσεις μια βάρκα?”

“Κόψε τον κορμό μου και φτιάξε μια βάρκα”, είπε η μηλιά. “Έτσι θα μπορέσεις να φύγεις μακριά και να’ σαι ευτυχισμένο”.

Και το αγόρι έκοψε τον κορμό της, έφτιαξε μια βάρκα κι έφυγε μακριά.

Διαβάστε επίσης: Κατασκευή τρισδιάστατου ηλιακού συστήματος

Το δέντρο που έδινε, ένα συγκλονιστικό παραμύθι

Κι η μηλιά ήταν ευτυχισμένη… μα όχι πραγματικά.

Κι ύστερα από πολύ καιρό το αγόρι ξαναγύρισε. “Λυπάμαι αγόρι”, είπε η μηλιά,” μα δεν μου απόμεινε τίποτα πια για να σου δώσω… Δεν έχω μήλα”. “Τα δόντια μου δεν είναι πια για μήλα”, είπε το αγόρι.

“Δεν έχω κλαδιά”, είπε η μηλιά. “Δεν μπορείς να κάνεις κούνια…”

“Είμαι πολύ γέρος πια για να κάνω κούνια”, είπε το αγόρι.

“Δεν έχω κορμό”, είπε η μηλιά.” Δεν μπορείς να σκαρφαλώσεις…”

“Είμαι πολύ κουρασμένος πια για να σκαρφαλώνω”, είπε το αγόρι.

“Λυπάμαι”, αναστέναξε η μηλιά. “Μακάρι να μπορούσα να σου δώσω κάτι… μα δεν μου απόμεινε τίποτα πια. Δεν είμαι παρά ένα γέρικο κούτσουρο. Λυπάμαι…”

“Δεν θέλω και πολλά τώρα πια”, είπε το αγόρι, “μονάχα ένα ήσυχο μέρος να κάτσω να ξαποστάσω. Είμαι πολύ κουρασμένος”.

“Τότε”, είπε η μηλιά κι ίσιωσε όσο μπορούσε τον κορμό της, “τότε, ένα γέρικο κούτσουρο είναι ότι πρέπει για να κάτσεις και να ξαποστάσεις. Έλα αγόρι, κάτσε. Κάτσε και ξεκουράσου”.

Και το αγόρι έκατσε και ξεκουράστηκε.

Και η μηλιά ήταν ευτυχισμένη.

(Σελ Σιλβερστάιν)

Ακολουθήστε με στο Instagram για να μαθαίνετε κι από εκεί τα νέα μου και να βλέπετε όλες τις φωτογραφίες που μοιράζομαι με τους φίλους μου!

Όσο το νόημα αυτού του παραμυθιού συγκλονίζει με την έννοια του να δίνεις δίχως όρους και όρια, άλλο τόσο συγκλονίζει και η προσφορά με το ίδιο νόημα σε εκείνους που το έχουν ανάγκη. Και όταν πρόκειται για παιδιά, τότε αυτή η ανιδιοτελής προσφορά γίνεται ανάγκη.

Αυτό έπραξαν οι Ελληνίδες Bloggers και αξίζουν πολλά συγχαρητήρια, από τους διοργανωτές μέχρι την κάθε Ελληνίδα που έστειλε το δικό της ρολόι!

Καλή επιτυχία εύχομαι! Σας φιλώ!